Gmina Miasta Gostynina - oficjalna strona

Danuta Żarkowska – zacna obywatelka Gostynina. Wspomnienie w rocznicę urodzin

Pani Danuta Żarkowska przyszła na świat 20 listopada 1928 r. w Gostyninie, mieście, z którym związała się przez całe swoje życie. Była córką Aleksandra i Jadwigi z domu Stefańskiej. Jej dzieciństwo zostało naznaczone dramatem drugiej wojny światowej. Ojciec, pracownik przedwojennego Urzędu Skarbowego, odmówił podjęcia obowiązków w niemieckim urzędzie po wkroczeniu okupanta. Za swoją niezłomną postawę zapłacił najwyższą cenę — został wywieziony do kamieniołomów w Mauthausen, gdzie zmarł w 1941 roku. Do rodziny powróciła jedynie jego obrączka.

Spełnieniem wieloletniego marzenia Pani Danuty była podróż do Mauthausen w 1996 roku.

W ciszy obozowych murów złożyła kwiaty pod tablicą upamiętniającą jej ojca, Aleksandra Żarkowskiego. Była to dla niej chwila głęboka i symboliczna — zamknięcie bolesnego rozdziału, który naznaczył jej młodość.

Dorastała wraz z bratem i siostrą bez ojcowskiego wsparcia, w trudnych realiach powojennego życia. Zaraz po maturze podjęła pracę, by pomóc utrzymać rodzinę. W latach 1949–1971 pracowała w Gminnej Spółdzielni Kozice, a następnie, do przejścia na emeryturę w 1978 roku, jako główna księgowa w Zakładach „Era” w Gostyninie. Choć praca zawodowa nie była jej pasją, od najmłodszych lat zdradzała ogromne zaangażowanie społeczne. Już jako uczennica aktywnie działała w samorządzie szkolnym, a od 1946 roku związała się z harcerstwem. Pełniła funkcje zastępowej, drużynowej, a później komendantki obozu w Zdworzu. Z sentymentem wspominała przygotowania do obozów – czas wspólnej pracy, entuzjazmu i budowania wspólnoty.

Gdy zmieniająca się powojenna rzeczywistość zaczęła wpływać na ideologię harcerstwa, Pani Danuta z oddaniem poświęciła się nowej misji — działalności w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym. To dzięki jej inicjatywie gostyniński oddział PTTK stał się miejscem dynamicznej pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Była współtwórczynią i organizatorką licznych rajdów i wydarzeń turystycznych, takich jak zimowy rajd „Gaśno 96”, „Prima-Aprilisowy”, „Siedmiomilowe Buty" czy „Palmiry 96”. Prowadząc rajdy, z pasją i czułością pokazywała piękno ziemi gostynińskiej. Powtarzała często: „Nie chcę, aby nasze wnuki pytały, co to był las.” Ta troska o przyrodę stała się jednym z najważniejszych motywów jej życia.

Jej działania na rzecz ochrony przyrody miały ogromny, wieloletni wpływ na lokalną społeczność. Jako Przewodnicząca Oddziałowej Komisji Ochrony Przyrody od 1960 roku zainicjowała i przeprowadziła liczne projekty służące ochronie środowiska w mieście, gminie i powiecie. Dzięki jej determinacji zachowano unikatowy krajobraz ozu „Dybanka”, o którego los z niezwykłą odwagą zabiegała, interweniując u władz i nagłaśniając problem w prasie.
Była współtwórczynią Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego, a jej starania przyczyniły się również do ocalenia wielu cennych drzew i obszarów zielonych na terenie Gostynina.

Pani Danuta z pełnym oddaniem angażowała się także w działalność krajową. W latach 1981–1989 i 1991–1993 była członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej PTTK, a w XII i XIII kadencji zasiadała w Komisji Ochrony Przyrody Zarządu Głównego. Jej proprzyrodnicza postawa i niezwykła energia przyczyniły się do powstania Oddziału Ligi Ochrony Przyrody w Gostyninie, którego przez wiele lat była prezesem.

Szczególną wagę przywiązywała do pracy z dziećmi i młodzieżą, widząc w niej nie tylko siłę przyszłości organizacji, lecz także szansę na ukształtowanie w młodych ludziach miłości i szacunku do natury. Chętnie współpracowała z nauczycielami i uczniami, organizowała konkursy, wycieczki i spotkania, podczas których dzieliła się wiedzą i doświadczeniem. Jej życzliwość, otwartość i zdolność dostrzegania nawet najmniejszego wysiłku sprawiały, że gromadzili się wokół niej miłośnicy przyrody i turyści, a młodzi uczestnicy rajdów zapamiętywali ją jako osobę serdeczną, pogodną i inspirującą.

Jej społecznikowskie pasje wykraczały jednak daleko poza obszar turystyki i ochrony przyrody. Przez czterdzieści lat była członkiem Towarzystwa Chopinowskiego Oddziału w Sannikach, aktywnie promując jego działalność wśród mieszkańców Gostynina. Z zaangażowaniem niosła także pomoc osobom potrzebującym, działając zarówno w Stowarzyszeniu Pomocy dla Osób Niepełnosprawnych im. św. Brata Alberta, jak i w ramach prywatnych kontaktów.

Za swoją działalność została uhonorowana wieloma odznaczeniami, była Członkiem Honorowym PTTK i LOP. Gdy pytano ją o liczne wyróżnienia, odpowiadała skromnie, że otrzymała już chyba wszystkie możliwe i teraz może tylko dziękować za dobroć ludzi, których spotkała na swojej drodze. A przecież to my — mieszkańcy Gostynina i wiele osób w całym kraju — powinniśmy dziękować, że mogliśmy mieć wśród siebie osobę tak wielkiego formatu: autorytet, wzór do naśladowania i człowieka głęboko oddanego innym. Cała działalność Danuty Żarkowskiej wyrastała z głębokiej miłości do jej małej ojczyzny — Gostynina. Kierowała się życiową dewizą: Kocham to miasto, a wszystko, co robię, robię z myślą o Gostyninie. Mieszkańcy miasta potrafili odwzajemnić to uczucie. Wyrazem ich wdzięczności były głosy oddane na nią w pierwszym plebiscycie redakcji „Głosu Gostynina” na „Gostyniankę Roku 96”, w którym niemal jednogłośnie wskazano właśnie Danutę Żarkowską.

Pani Danuta Żarkowska była wielką działaczką społeczną i osobą o wielkim sercu, zawsze życzliwa, uśmiechnięta i elegancka. Zmarła 27 sierpnia 2021 r. Pochowana jest na cmentarzu parafialnym w Gostyninie. Pani Danuta Żarkowska pozostanie w naszej pamięci jako osoba o wielkim sercu, niezwykłej pogodzie ducha i niezachwianej gotowości do pracy społecznej. Jej pasja, energia i nieustanne działanie na rzecz ludzi, przyrody i lokalnej wspólnoty będą inspirować nas jeszcze przez długie lata.

Przy opracowaniu materiału wykorzystano następujące źródła: B. Zuzankiewicz, Kandydaci do tytułu Gostynianina Roku’96, „Głos Gostyniński” 1997, nr 2, s. 3; 40-lecie Oddziału PTTK w Gostyninie, „Głos Gostyniński” 1997, nr 17, s. 2, autor nieznany; D. Żarkowska, Moje odczucia pozjazdowe, „Nasz Gostynin” 2010, nr 7, s. 7; B. Konarska-Pabiniak, Uczyła jak kochać Gostynin, www.gostynin24.pl, 25.09.2021; www.gostynin.pl, 23.08.2021.