Oddano hołd pomordowanym w Kraśnicy

Treść strony

W dniu 27 br. lutego przy mogile w Kraśnicy w rocznicę masowego mordu na 40 Polakach zebrali się przedstawiciele władz samorządowych oraz gostynińskich instytucji. Burmistrz pan Paweł Kalinowski, podkreślił znaczenie takich miejsc pamięci oraz wyraził zadowolenie, że renowacja tego miejsca współfinansowana ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego została zakończona.

Natomiast pan Jacek Liziniewicz – Nadleśniczy Nadleśnictwa Gostynin, przypomniał historię związaną z miejscem egzekucji.

Prezes Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych pan Ireneusz Zając podziękował władzom miasta za działania, które pomagają zatrzymać pamięć o bohaterach, oddających życie za wolność w tamtych tragicznych czasach.

Wśród rozstrzelanych w tym miejscu cywilnych mieszkańców Gostynina i okolic było 12 mężczyzn przywiezionych na miejsce zbrodni dwoma ciężarówkami z Kutna. Wcześniej wszyscy byli aresztowani za działalność antyniemiecką i przebywali w miejscowych aresztach lub więzieniach. Podczas prowadzonych śledztw hitlerowcy poddawali ich nieludzkim torturom i represjom, chcąc uzyskać informacje o prowadzonej przez nich działalności przeciwko okupantowi.

Wśród zamordowanych w Kraśnicy podczas ekshumacji 27 kwietnia 1945 roku rozpoznano zaledwie kilka osób. Mieszkańcami Gostynina byli: Kazimierz Stawicki, Kazimierz Ambroziak, Jerzy Radzki i Władysław Podel.

Wśród mieszkańców Kutna znajdowali się: Kazimierz Adamski, Władysław Lewandowski, Tadeusz Bartczak, Henryk Zieliński, Wacław Błaszczyk, Kazimierz Iwaniak, Władysław Sujka, Władysław Grzelak. Śmierć ponieśli także: Władysław Balcerzak z Zaborowa Starego, Władysław Terebus z Ciechomic, Mateusz Garstka administrator majątku ziemskiego w Trębkach, Stanisław Wojtczak z Żychlina. Ciała ofiar z ziemi gostynińskiej pochowano w specjalnej kwaterze na cmentarzu parafialnym w Gostyninie.

Hitlerowcy wybrali na miejsce egzekucji teren położony z dala od zabudowań i siedlisk. Las w Kraśnicy miał ukryć popełnione przez nich zbrodnie. Ofiary ustawiane były tyłem do oprawców. Zabójstwa dokonano za pomocą broni palnej. Strzały nie w każdym przypadku były celne. Mordowanych dobijano w bestialski sposób za pomocą tępych narzędzi, a następnie w pośpiechu wrzucano do wykopanego dołu. Po zakończeniu masowej zbrodni ciała zabitych pokryto splątanymi drutami kolczastymi. Dla skasowania śladów wrzucono do dołu osobiste rzeczy zamordowanych.

Oprawcami tej bestialskiej zbrodni byli gostynińscy funkcjonariusze tajnej policji gestapo, służby bezpieczeństwa SS i żandarmerii.

Pomimo starań ukrycia miejsca zbrodni przez oprawców, Polacy już w czasie okupacji o nich wiedzieli.

Po zakończeniu II wojny światowej masową egzekucją zajęła się Okręgowa Komisja Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie. Sprawców ustalono, jednak śledztwo umorzono.